Duszpasterze parafii Brzozowa

Lata

Osoba księdza proboszcza lub wikariusza

1395 - 1403

Ks. Stanisław „Stanislao de Brossowa ecclesiarum”

1593

Ks. Stanisław

1630

Ks. Szymon Symonowicz

1638

Ks. Marcin Młyński

1644

Ks. Wojciech Kozikiewicz

1668 - 1706

Jerzy Sasakiewicz - pierwszy historyczny proboszcz Brzozowej, kanonik Kolegiaty Wojnickiej. Mianowanie uzyskał za zezwoleniem Opactwa Tynieckiego. Pospłacał długi ciążące na roli tzw. „Językówka” i „Targówka”, a gmina uwolniła te pola od podatków (1671r.). Pożyczył też Stanisławowi Taszyckiemu i jego matce z Lusławic sumę 1500 złotych polskich na roczny czynsz 105 zł.

W 1672 r. uzupełnił kapitał pożyczając 2000 złotych polskich  na roczny czynsz 140 zł.

Wszystkie te nabytki przekazał probostwu w Brzozowej, a konsystorz, ks. Mikołaj Oborski, dotację zatwierdził. Na następnych proboszczów nałożył ciężary z tytułu pobieranego czynszu – 69 mszy świętych za duszę fundatora oraz braci i sióstr Bractwa Szkaplerza św., które założył przy tutejszym kościele. Przy tej sposobności gmina nadała organiście uposażenie: dwa stajonka gruntu za „Stawiskiem” i tzw. „Boguszówkę”. Ponieważ do „Boguszówki” rościli sobie pretensje Kazimierz i Szymon Janochowie, twierdząc, że ich przodek nabył ten grunt za 10 grzywien, ks. Sasakiewicz zwrócił im te 10 grzywien.

1706 - 1729

Ks. Wojciech Lutorowicz – kanonik Kolegiaty Nowosądeckiej, proboszcz lanckoroński, proboszcz w Brzozowej. Uzyskał on od Opactwa Tynieckiego prawo wolnego wyrębu lasów opackich. Za czasów tego proboszcza opiekę duszpasterską sprawowali wikarzy albo komentariusze, m.in. ks. Szyndalski Antoni.

1732 - 1734

Ks. Kazimierz Wróblewski, proboszcz, zm. w 1734r.

1734

Ks. Sebastian Wiśniowski – komentariusz.

1734

Ks. Maciej Bąkowski, proboszcz w parafii Siemiechów i Wojnicz, komentariusz w Brzozowej.

1735 - 1736

Ks. Jakub Tadeusz Kapuściński – komentariusz.

1736 - 1748

Ks. Jakub Tadeusz Kapuściński – proboszcz w Brzozowej.

1748

Ks. Jan Urbański – proboszcz w Siemiechowie, komentariusz w Brzozowej.

1749 - 1759

Ks. Mateusz Krapski – proboszcz.

1759 - 1761

Ks. Stanisław Oleksiewicz – proboszcz.

1761 - 1763

Ks. Szymon Lasotowicz – proboszcz w parafii Brzozowa i Gromnik. Zakupił do kościoła dwa dzwony( zabrane w czasie I wojny światowej przez rząd austriacki jako materiał wojenny według protokołu z 1916r.).

1764 - 1779

Ks. Franciszek Górski, proboszcz w Brzozowej, później kanonik Kolegiaty Tarnowskiej, a wreszcie Archidiakon Tarnowski. Z powodu zatargu z sąsiadami ze Słonej o słupy graniczne złożył protest do grodu czchowskiego. Dla wyjaśnienia tej sprawy przybyła do Brzozowej komisja złożona z proboszczów parafii Gromnik i Bobowa.

1778

Ks. Wojciech Moskalewicz – wikariusz.

1776 - 1778

Ks. Stefan Pełczyński – wikariusz.

1779 - 1786

Ks. Franciszek Hayecki (wcześniej proboszcz w Kobylance). Za jego proboszczowania Brzozowa została przyłączona do nowotworzonego biskupstwa w Tarnowie.

1782

Ks. Jakub Kołka – wikariusz.

1782 - 1784

Ks. Kazimierz Wątorkiewicz.

1785

Ks. Kolumbanus Wójcikowski et or Reform kooperator, później wikariusz.

1785 – 1791

Ks. Sebastian Rączkowski, proboszcz, później proboszcz w Brzyskach, gdzie zmarł.

1787 - 1788

Ks. Hugo Reformatus, kooperator.

1788 - 1789

Ks. Jan Kucharski et. or. Karmelitanin, wikariusz.

1790 - 1810

Ks. Jan Aleksandrowicz, najpierw wikary w Mikluszowicach(1787) i Szczepanowie, potem wikary w Brzozowej (1790), następnie proboszcz w Brzozowej, gdzie zmarł w 1810r. Spoczywa w tutejszej parafii.

1810 - 1811

Ks. Jakub Świechowski, komentariusz.

1811 - 1821

Ks. Michał Zabierzowski, proboszcz, później proboszcz w Szczurowej.

1821

Ks. Grzegorz Berneński, bernardyn, kooperator.

1821 - 1851

Ks. Andrzej Wacławski. Urodził się w Gorlicach w 1808r., wikariusz w Katedrze Tarnowskiej, administrator w Turzy, wikariusz w Gawłuszowicach, Mielcu i Bączalu, proboszcz w Pleśnej, następnie w Brzozowej, gdzie zmarł w 1851r.  Nie mógł sobie dać rady z gospodarstwem, mokre grunty nie przynosiły mu dochodu. Wydzierżawił ziemię chłopom, którzy się na tej ziemi pobudowali. Za ks. Głowacza prowadzono procesy o zwrot tej ziemi. Ks. Wacławski zamierzał wybudować murowany kościół, ale spotkał się z niechęcią. Wybudował murowaną kapliczkę z myślą, że tu będą odprawiane msze podczas budowy. W tej kaplicy, pod posadzką został potem pochowany. Ks. Wacławski wybudował skromną plebanię, na tej plebanii uczył dzieci czytać i pisać oraz nauczał religii. Wydał śpiewnik diecezjalny, dedykowany ówczesnemu biskupowi, lecz nie znalazł uznania. Za jego czasów szalała rabacja. Późniejszy proboszcz wspomina, że ludność splamiła się zbrodniami. W latach 1847 – 1848 szalała epidemia głodu i tyfusu. Z 2500 ludzi zmarło wskutek choroby ok. tysiąca.

1848

Ks. Kacper Grossman – kooperator.

1852

Ks. Jan Kanty Guszkiewicz – kooperator.

1851 – 1868

Ks. Janusz Pocełowski – proboszcz. Jego staraniem i częściowo jego kosztem została zbudowana na gruncie plebańskim drewniana szkoła jednoklasowa. Wybudował też kapliczkę murowaną z figurą św. Jana Nepomucena (odrestaurowana w 1916 przy okazji założenia cmentarza wojskowego). Później był proboszczem w Łącku.

1868 - 1908

Ks. Jan Głowacz – pierwszy proboszcz z ludu. Urodził się w 1832 r. w Odrowążu. W 1858 został wikarym w Cerekwi, w 1863 w Gręboszowie, w 1863 w Łącku, w 1865 w Wieliczce, w 1867 w Tuchowie. Żył skromnie, wspierał różne dobre cele. Remontował kościół. W 1885 spaliły się stajnie plebańskie wraz z inwentarzem i żywym pastuchem. Nową stajnię zbudował swoim kosztem. Kościół wewnątrz odmalował, dał nową posadzkę, nowy ołtarz różańcowy. W miejsce starej dzwonnicy wybudował nową, dostawił babieniec, pokrył kościół blachą, a z zewnątrz odeskował. Sprzedał kawałek gruntu z majątku kościelnego i wybudował nową szkołę. Ponieważ parcela była mała, gmina zakupiła nową działkę, na której w 1919 r. rozpoczęto budowę nowej szkoły, a starą wraz z placem Rada Szkolna podarowała gminie.

Ksiądz Jan Głowacz zmarł w Brzozowej i spoczywa na tutejszym cmentarzu.

1908 - 1921

Ks. Jan Dulian – proboszcz w Brzozowej, później w Wojniczu i Porąbce Uszewskiej. Ks. Dulian prowadził szeroką działalność duszpasterską. W 1911 r. odbyły się misje, w czasie których wszyscy przystąpili do Sakramentu Eucharystii. Walczył z pijaństwem, wprowadził księgę trzeźwości. Był też wielkim społecznikiem. Wznowił Kółko Rolnicze, które prowadziło swój sklep, założył Kasę Stelczyka. Rozpoczął budowę nowej plebanii i mimo, że prace przerwała wojna, we wrześniu 1914 wprowadził się do nowej plebanii. Działania wojenne 1914 – 1915 mieszkańcy odczuli bardzo boleśnie, ponieważ tu przechodził front austriacko – rosyjski, stacjonowały wojska, które zabierały żywność i niszczyły mienie. Ks. Dulian osobiście przeżywał wojnę z mieszkańcami, a przebieg działań opisał w kronice parafialnej.

1921

Ks. Jan Grzecki – administrator.

1921 - 1937

Ks. Ignacy Chmura – proboszcz w Brzozowej, później w Żegocinie.

1937 - 1943

Ks. Marcin Konicki – Proboszcz w Brzozowej, potem w Pleśnej.

1943 - 1946

Ks. Józef Boduch – proboszcz. Urodził się w 1888 r. w Żelechowie. W 1915 r. został wikarym w Szynwałdzie, w 1916 – w Wielopolu Skrzyńskim, w 1917 – w Bolesławiu i w Ropczycach, w 1920 w Filipowiczach. W 1923 r. został proboszczem w Pleśnej, a w 1943 w Brzozowej. Od 1946 r. rozpoczął pracę w diecezji gdańskiej (probostwo w Mątowach). Był szambelanem papieskim. Zmarł w 1974 r.

1940

Ks. Władysław Berbeka – wikariusz.

1946 - 1961

Ks. Franciszek Hachaj – proboszcz. Urodził się w 1896 r. w Niedzieliskach. W 1920 r. został wikariuszem w Gręboszowie, w 1926 proboszczem w Lichwinie, w 1932 proboszczem w Wadowicach, gdzie kontynuował wystrój wnętrza kościoła. W 1946 r. objął probostwo w Brzozowej. Zmarł w 1961 r. Spoczywa na Cmentarzu Parafialnym w Brzozowej.

1954 - 1956

Ks. Władysław Wójcik – wikariusz.

1956 - 1960

Ks. Franciszek Dziedzic – wikariusz.

1960 - 1961

Ks. Jan Cyza – wikariusz i p.o. proboszcza.

1961 - 1996

Ks. Edward Laskowski – proboszcz.

Był człowiekiem pracowitym, wzorowo prowadził gospodarstwo. Prowadził rozległą działalność duszpasterską, dbał o kościół. W kościele wymieniono ławki na nowe, okna i szafy w zakrystii, drzwi wejściowe, posadzkę marmurową, zakupiono nowe kinkiety. Założono boazerię, pomalowano dach, wyremontowano organy.

Wokół kościoła od strony północno – wschodniej zrobiono nowy mur, oszalowano kościół, wyremontowano kapliczkę. Na plebanię doprowadzono wodę z nowej studni pod własnym ciśnieniem. Wybudowano budynek gospodarczy, w którym przez wiele lat była sala katechetyczna, służąca do nauki religii. Wszystkie prace były osobiście dozorowane przez księdza proboszcza, a w większości brał czynny udział, jak choćby przy budowie drewnianego mostu do plebanii, kiedy pracował sam ciągnikiem.

Żył tak, jak ludzie w parafii, znał ich doskonale, dzielił ich troski i radości, często im pomagał. Był wrogiem pijaństwa i nieróbstwa. Ciężka choroba zmusiła go do przejścia na emeryturę.

Zmarł w 2004 r. i jest pochowany na tutejszym cmentarzu.